"The Netherlands-based band has proven their ability to create catchy and energetic synth pop music that immediately gets stuck in your head. The song opens with a Pet Shop Boys vibe (maybe only in my world), transporting the listener back to the 80s. Dada's Troost has described their sound as a mix of Depeche Mode and Red Hot Chili Peppers and this is evident in the way they blend the electronic elements with live instruments. The lyrics may raise some eyebrows, but they fit seamlessly into the overall vibe of the song. The vocal delivery is spot on, with just the right amount of emotion and intensity. You don't have to jump off a cliff to know that this is a bad decision. But that's how everyone has to find their own way in life"

Link to article on Electrozombies

Dada's Troost een kopie van Primus noemen is veel te kort door de bocht. De bij momenten breed uitwaaierende songstructuren - niet zelden komt Frank Zappa om de hoek loeren - worden op tijd en stond kordaat een halt toegeroepen door strakke drumpatronen, terwijl het noisy gitaarwerk daar elke keer opnieuw handig tussendoor laveert. Na een korte intro zet opener 'De Wraak Van Kurt Cobain' meteen de funky toon, die even later verder wordt uitgepuurd in 'Florian', wat ons betreft een van de beste songs op deze plaat. Horen we daar nu de Nederlandstalige Red Hot Chili Peppers? Daar valt inderdaad iets voor te zeggen, maar toch weet Dada's Troost voldoende variatie in de nummers te leggen om met hun eigenzinnige sound een aparte plek op te eisen. 'Jammer Maar Helaas' is nog zo'n instinker: voortvarend van start gaan, even gas terugnemen en dan weer in voile glorie verdergaan. Heerlijk!...

Rating 8/10

Kakafonie Brabantia, dat is de naam die Dada’s Troost haar eigen muziek geeft. Het slaat de spijker op zijn kop. Wat is dat dan: Kakofonie Brabantia? Kort door de bocht: Primus ten tijde van het debuutalbum "Frizzle Fry", maar dan met Brabants/Nederlandse teksten. Het is alsof Les Claypool in hoogst eigen persoon op de dikke snaren slapt en zijn bastaardbroer uit Helmond achter de microfoon staat. Luister naar Henri en je weet meteen wat ik bedoel. Het is overigens niet alleen Primus wat de klok slaat. Het punky “Jammer maar helaas” doet me sterkt denken aan de Limbomaniacs en het funky “De Babyboomers van Tegenwoordig” is dan weer meer Red Hot Chili Peppers.  Hoe dan ook, Dada’s Troost is een frisse wind die de Brabantse muziekscene goed kan gebruiken. Origineel, leuk, swingend en bij vlagen best heavy.

Rating 8/10.

Wat als Les Claypool niet in Richmond geboren was, maar gewoon hier om de hoek in Helliemund? Met een lokale Larry en een topische Tim erbij ? Dada’s Troost mag dan niet in de Californische zon gegaard zijn, maar de gestoorde funk die we kennen van Primus is ook aan deze kant van de oceaan in goede handen. In tegenstelling tot Claypool’s hoge, deels gezongen vocalen bedient zanger/bassist Pieter zich van een meer ingetogen, declamerende stijl. De onderwerpen gaan alle kanten op, veelal ogenschijnlijk uit het leven gegrepen maar dan zo verpakt dat ze een onwerkelijk tintje krijgen. En allemaal in het Nederlands, zodat ze uitstekend te volgen zijn. Instrumentaal gezien zijn de drie heren afzonderlijk al meesterlijk, maar de combinatie tilt alles vervolgens nog naar een hoger plan. Retestrakke drumpartijen, baslijntjes waar ongeveer 28 vingers voor nodig zijn en heerlijk neurotische, dissonante gitaarlicks – alles uitstekend in balans met een duidelijke eigen plaats in de composities. Voor eenieder die Primus kent en liefheeft een aanrader, voor ieder ander een mooi kijkje in een van de meest funky niches die de muzikale scene te bieden heeft.